Hoofdstuk 31 tot 33 - Enterale voeding

Over de term ‘enterale voeding’ is de literatuur soms niet eenduidig. In fysiologische zin is enterale voeding elke vorm van voeding die gebruikmaakt van de tractus digestivus om de volledige of een gedeelte van de dagelijkse energiebehoefte te leveren. Binnen de medische voedingstherapie zijn dit de orale voedingssupplementen (drinkvoeding) en sondevoeding. De indicaties, toepassing en klinische effecten daarvan wordt in hoofdstuk 31 besproken. 

De beslissing om te starten met enterale medische voeding (sondevoeding, drinkvoeding en modules) wordt doorgaans genomen door de diëtist, in samenspraak met een specialist of huisarts. Als er een contra-indicatie is voor enterale voeding of sprake is van intestinaal falen, kan gekozen worden voor totaal parenterale voeding. In hoofdstuk 32 wordt ingegaan op de toepassing, samenstelling en soorten drinkvoeding, modules en sondevoeding die in Nederland beschikbaar zijn en wordt de term “blended diet” besproken.

Er zijn verschillende manieren om sondevoeding toe te dienen aan patiënten bij wie sondevoeding geïndiceerd is: neusmaagsondes, neusduodenumsondes en percutane gastrostomiesondes. De toedieningsweg, het toedieningsmateriaal, plaatsingsprocedures en de voor- en nadelen en meest voorkomende problemen en complicaties van de verschillende toedieningswegen, worden in hoofdstuk 33 besproken.